خبرنگار وحید اعظمی / سیاست فردا به عنوان خبرنگار باطرح صیانت از کاربران فضای مجازی مخالفم، زیرا:

1- اولویت مُلک و خواست مردم اقتصاد، آب، برق و اشتغال است.
2- قوانین بجاست خواست اکثریت مردم کشور باشد.
3-پیشرفت علم محدودیت برنمی تابد. مگر مقابله با نوارکاست، ویدئو و ماهواره جواب داد که برخی محدودیت ها برای فضای مجازی در درازمدت شدنی باشد ؟
4-طرح صیانت از کاربران فضای مجازی بر ناراحتی و نارضایتی و شکاف بیشتر بین مردم با مسئولین کشور می افزاید.
5- با توجه به پیشرفت علم و اخباری که در رسانه ها می بینیم، پوشش و امکانات اینترنت ماهواره ای درسال1400 به ایران می رسد. لذا طرح صیانت از کاربران فضای مجازی بازار اینترنت ماهواره ای را داغ خواهد کرد و بازار عده ای که آنرا بطور قاچاق وارد کشور خواهند نمود سکه می کند.
6-این طرح باپیشرفت علم شکست خواهد خورد و فقط مدتی موجب صرف انرژی، وقت و نیروی انسانی و هزینه برای کشور می شود.
7-این طرح خودزنی مجلس بود و هست. طرحی که بسیاری موافقان آن از مقامات و سیاستمداران و مسئولین کشور ترجیح داده اند درباره اش سکوت کنند و یا ژست مخالفت با آن بگیرند و می گیرند تا هزینه اجتماعی آن متوجه شان نشود و خوشحالند که مجلس که نهادی متشکل از نمایندگان خود مردم برای قانونگذاری است این هزینه را دارد می پردازد و متحمل می شود.
8- مقامات، مسئولین و نمایندگان مردم باید خواست اکثریت قاطع ملت را در تصمیم گیری های خود لحاظ کرده و درنظر بگیرند و اگر 70 یا 80 یا 90 درصد مردم کشور مخالف موضوعی باشند چرا باید آن تصمیم برخلاف خواست اکثریت قاطع مردم گرفته و اجرا شود؟! اگر مردمسالاری دینی باید مدنظر باشد و خواست عموم مردم در تصمیمات کوچک و بزرگ کشور اهمیت دارد و به این قائل هستیم که رئیس جمهور و نمایندگان و اعضای شوراها باید بطور مستقیم توسط مردم انتخاب شوند لذا در تصمیمات و قانون گذاری ها نیز می بایست به خواست اکثریت قاطع مردم درسطح جامعه توجه شود.
8- قوانینی که براساس خواست اکثریت قاطع مردم و جامعه نباشد و براساس سلیقه و میل عده ای شکل بگیرد اجرای آن هزینه، وقت و انرژی زیادی برای کشور در بر خواهد داشت و در نهایت محکوم به شکست است. کشور ما اولویت هایی دارد همچون اقتصاد، اشتغال، تأمین آب و برق و…. و باید تمرکز بر معضلات و مشکلات مهم و اساسی باشد که منجر شده هر هفته و هر ماه که سپری می شود خانواده های بیشتری به زیر خط فقر فرو شوند و نیز پسران جوانی که از سن ازدواج شان گذر کرده ویا درحال گذرند ولی از بیکاری و بی پولی آرزوی ازدواج در سر می پرورانند و پدرانی که صورت با سیلی سرخ نگاه می دارند و بیکاری پسر و بی جهیزیه ای دخترشان آنها را ذره ذره آب می کند و وقتی می نشینند فقط در فکر فرو می روند و از خجالت و درماندگی نفس همراه با آه از اعماق وجود می کشند و بیمارانی که پول درمان و دارو کمرشان را خم کرده است و…..، بگذریم چون نوشتن مشکلات مردم و کشور سر دراز دارد و در این مجال نمی گنجد.
حال چگونه با این اوصاف می توانم برخلاف نگاه و نظرم طرح صیانت از کاربران فضای مجازی را نیاز و اولویت کشور بدانم و بنویسم.
برخلاف بسیاری اهالی رسانه در کشور نمی توانم از آنچه مخالف آن هستم و اولویت و صلاح مردم و کشور و حتی مسئولین نمی دانم بعنوان موافق دفاع کنم.