به گزارش پایگاه خبری سیاست فردا به نقل از عصر اصفهان ، این متن آدم را یاد بازی سنگ، کاغذ، قیجی می اندازد! زیرا سه عبارت کلیدی این خبر، یعنی: “تحریم فرهنگی”، “خودکفایی در تولید کاغذ” و ” تلاش تا حصول نتیجه قطعی” باعث شده تا جمله رییس جمهور را به هر یک از آن ها پیمانه کنیم، احتمال دارد ببازیم!. اینکه تحریم فرهنگی دیگر چیست و ارتباطش با کاغذ مصرفی به چه نحو بوده است. یا اینکه با دعوی غلبه بر تحریم فرهنگی و تحقق خودکفایی کاغذ، حالا برای کدام نتیجه قطعی باید تلاش گردد؟ ابهامات وقتی بیشتر می‌شود که بدانیم درواقع وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی چند روز قبل اعلام کرده بود بزودی جشن خودکفایی در تولید کتابهای درسی را برگزار خواهند نمود.
می‌دانیم که اولا نیاز کشور به کاغذ تحریر حدود ۲۰۰هزار تن در سال می‌باشد. دیگر آنکه موضوع کاغذ کتابهای درسی نیز با اقدام وزارت آموزش و پرورش در بستن قرارداد با کارخانه مازندران، یقولون که تا حدودی حل شده است. درواقع دست کاغذ خارجی و حواشی و واسطه‌هایش را از تولید کتب آموزش و پرورش کوتاه کرده‌اند. بنابراین اینک ما نمی‌دانیم که موضوع کتابهای درسی و تولید کاغذ مربوطه، چگونه به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ارتباط پیدا کرده است. چون با اطلاعاتی که ما داریم، آنقدر که مثلا بانک ملی ایران می‌تواند در موضوع خودکفایی کاغذ، اعلام نظر و مسولیت نماید، وزارت ارشاد که در غیاب تشکلات صنفی فرهنگی، خودباید در صف مطالبه گران کاغذ این صنف باشد، نمی‌شود که مدعی آن امر باشد. طرفه آنکه در حوزه وزارت ارشاد، ناشران و مطبوعات امروز با چراغ در بازار دنبال کاغذ ایرانی می‌گردند و نمی‌یابند. درعوض بازار از کاغذ خارجی ساخت اندونزی، کره‌ای، چینی ، هندی و غیره اشباع شده است. کالایی که با ارز ترجیحی وارد شده و به هر قیمتی که عرضه کنندگان ترجیح بدهند، آن را می‌فروشند!
دکتر اسماعیلی برای توضیح بیشتر موضوع گفته است: در زمان آغاز بکار دولت سیزدهم، میزان تولید کاغذ در کشور حدود ۵ هزار تن بود که این رقم امروز به ۸۰ هزار تن رسیده و چند مجموعه تولید کاغذ در کشور آماده افتتاح است. اما در ابتدای امسال رییس سندیکای تولید کنندگان کاغذ و مقوا گفته بود: تولید عمده کاغذ در شرکت مازندران که با آموزش و پرورش برای کتابهای درسی قرارداد دارد، انجام می‌شود. در اصل دولت با بالا رفتن نرخ ارز و مشکلات مربوط به واردات، کمک کرد این واحد به چرخه تولید برگردد. حدود ۲ تا ۳ هزار تن کاغذ نیز در سایر شرکت‌ها تولید می‌شود. البته بالاترین تولید کاغذ تحریر در سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۳ معادل ۶۰ تا ۸۰ هزار تن بود، اما بعد از آن افت داشت و در نهایت سال قبل با قرارداد واحد مازندران، با وزارت آموزش و پرورش دوباره تولید به ۴۰ تا ۵۰ هزار تن افزایش یافت.
به نظر می‌رسد هر اتفاقی که در بحث کاغذ افتاده باشد، ربطی به خودکفایی نداشته است. چون در این بحث آنقدر که وزارت صمت و سازمان جنگلها و مراتع و یا بازرگانان خمیر کاغذ می‌توانند صحبت کنند، انصافا وزارت ارشاد حرفی برای گفتن نباید داشته باشد.
درواقع ابهام اصلی در این خبر، بقول مقام معظم رهبری: یک سوال قدیمی است. یادمان است که بهمن ماه سال قبل در نمایشگاه توانمندی های تولید داخل، وزیر کشاورزی گزارش مفصلی در زمینه خودکفایی گندم در حضور ایشان ارایه نمود. ولی واکنش رهبری به این گزارش بازتاب گسترده‌ای در کشور داشت. زیرا ایشان در پاسخ به گزارش وزیر و با اشاره به دقیق نبودن آمار ارایه شده ، فرمودند: شما این آمار را از کجا آورده اید؟ و سپس افزودند: البته این یک مشکل اساسی در کشور است و مال دیروز و امروز شما هم نیست. در پی همین سوال غیرمنتظره رهبری بود که وزیر کشاورزی نیز سپس در مصاحبه ای اعلام نمود: وزارت جهاد کشاورزی نابیناست زیرا آمار دقیقی از فعالیت های کشاورزی به ویژه در تولید و زمین های زیر کشت ندارد در نتیجه نمی‌توان برنامه ریزی درست و دقیق داشت.
نگارنده آرزو دارد آن عبارت “تلاش تا حصول نتیجه قطعی” که آقای رییس جمهور در واکنش به خبر خودکفایی کاغذ اظهار داشت، از جنس همان نوع دقت نظری باشد که رهبری در استماع گزارش ها اعمال می‌نمایند./به قلم نادر مجیدی آهی
