به گزارش سیاست فردا به نقل از ترشیز خوان؛ پیام‌های راهبردی نام‌گذاری شب پنجم به یاد “عبدالله بن حسن” به شرح ذیل است؛
در مکتب تربیتی حسینی و مدرس تعلیمی عاشورایی سن و سال و شان و منزلت اجتماعی معنا ندارد.
فرزند صالح؛ جای خالی پدر مصلح را در گذرگاه‌های جغرافیایی و گرانیگاه‌های تاریخی را پر می‌کند.
عشق و علقه‌ها، سرشت و سرنوشت انسان را با سرشت و سرنوشت معشوق؛ ترکیب و تلفیق می‌کند.
با حداقل امکانات؛ پا مرکب، بند نعلین رکاب، ساق دست سلاح، حلقوم و استخوان سینه سپر تیر و سم ستوران، هم می‌توان و هم باید از جان امام دفاع کرد.
یافته نهایی؛ به رغم اثبات حضور حماسی و جانبازی ماندگار عبدالله بن حسن (ع) در نهضت عاشورا، هیچ اثری از جسم و نشانه‌ای قبر او نیست.
با این وجود عبدالله بخش جدا افتاده از حقیقت اباعبدالله (ع) بود که با وصال؛ خون، جسم و جان بی‌تاب محبوب و حبیب را درهم آمیخت و عبدالله را در حقیقت وجودی اباعبدالله ذوب و نایاب کرد.
نویسنده : احمد باقری مزینانی استادیار دانشگاه
